Sztuka życia
Każdy nowy dzień niesie
Za sobą sztukę
A ludzie niczym aktorzy
Grają życiową rolę
Słowem i czynem
Lecz nie ma publiki
Bo sztuką jest dziś
Nie grać dla publiczności
Lecz dla siebie i swego
Jedynego istnienia
By istnieć i grać prawdziwie
Stojąc i leżąc na deskach
Choć ludzie często
Objęci słowami monologu
Swego podążają jedną
Drogą, wciąż i nadal
Nie wiedząc dokąd iść
A wiatr pcha ich w plecy
Słychać jakby szept
Zza żelaznej kurtyny
Co mówi "Im dłużej grać
Będziesz, tym dalej
Zajdziesz" A gdy upadniesz
Wstańże czym prędzej
Bo przedstawienie
Wciąż trwa...
10 010 wyświetleń
91 tekstów
1 obserwujący
Dodaj odpowiedź