Ekfraza prawdy

Jest 22 października.
Pada deszcz.
Srebrzą się korale jarzębin.
Kwiaty nagietków nie umarły
Wręcz ich pomarańcze szczytują kolorem.
Starość co radością.
Aksamitki nie są pijane.
Poszły w tango z wiatrem.
Słoneczniki jak latarnie morskie.
Pokazują ptakom manne
Niekoniecznie z nieba.
Po prostu grysik
Owoc ich żywota łask pełnego .
Lwie paszcze tworzą tęczę
Deszczowi
Wspomnienie letnich burz
Pięciornik gasnąca galaktyka.
Żywotnik niczym biskupia sakra pokraśniał
A może to płomień którym
Ugaszono prawdę wolność
Liście kan zaprzęgły deszcz
Do świadectwa zieleni
Najważniejszej prawdy flory
Dym opada w dół
Służy błękitem skoro
Niebo przestało być jemu piekarnią
I nie jest błękitu chlebem powszednim
Sezon za to na kolorowe liście z drzew
Co wypoczywają przed śmiercią
W hamakach utkanych misternie intrygach
Przez pająki i pomyśleć
Pajęczyna dana na ranę leczy nie zabija
Smagliczki pelargonie i surfinie
Na balkonie tworzą anielski kordon
Piękna co broni przed wilkami
Azyl cudowności
Parapet ze storczykami
Dzikie to orchidee i pierwotnie uczciwe
Jak ich ogrodnicy
Czarne owce

Mirosław Kurowski
Beskidy 22. 10.2017r.