Skamieniali

jesteśmy jak stare kamienice
z okien uśpionymi sercami
czasem tylko księżyc
bezwiednie
gładzi na marmurze pęknięcia

czas się toczy jak blaszana zabawka
która kiedyś wpadnie w ślepy zaułek

nie odkupi nas noc
choćby płakała perseidów złotymi łzami
nie ocali świt
choćby mgłami
snuł w matni ulic zaklęcia