Zapomnienie

Jedną rzecz wiadomo.
Ludzka głupota nie zna granic.
Nie zna granic jego wyobraźnia.
Ale to co najbardziej przesuwa granicę,
To jego okrucieństwo.
Jedna kula,
Jeden krzyk,
Jedno oskarżenie.
Tyle wystarczy by rozpętać piekło.
Nosi wiele imion, pojawia się wszędzie,
A daje o sobie znać w najbardziej niespodziewanym momencie.
To wojna.
Nie rozróżnia stron, nie omija nikogo.
Powoduje choroby, niszczy miasta, rozdaje dzieciom karabiny.
Nie uchronisz się przed nią nigdy i ona nigdy się nie zmienia.
Chcesz wiedzieć dlaczego?
Ponieważ człowiek nie zna innego sposobu by nie osunąć się w otchłań zapomnienia.
Świat gna, czas mija a człowiek chce wyryć swe imię w monolicie pokolenia.
Człowiek pamięta o bohaterach, o tyranach jednak mało kto pamięta o cudotwórcach.
Zamiast tworzyć kule, stwórz poemat.
Zamiast burzyć, zasadź.
Ponieważ jeśli odrzucisz swą nienawiść i spojrzysz na siebie to świat zmieni się kompletnie.
A on tak łatwo nie zapomina.