zagubiona świadomość.

ja niczym baran
stoję i patrzę bez
uczuć jakichkolwiek
na twarz Twoją

niby mnie nie
obchodzisz, bo
Ciebie nie znam,
niby widziałam Ciebie
gdzieś, ale trudno
mi sobie uświadomić
gdzie

gdzieś w snach?
gdzieś na jawie?
może w piaskownicy?

nie, na pewno nie

stoisz przede mną,
bym wreszcie przemyła
chustą swe oczy

bym nie zgrywała
niewinnego Judasza

bym się przyznała,
że wierzę, w Ciebie

tak, Ty stoisz przede mną
Boże

gdzie Ciebie widziałam?

gdy jeszcze mnie
na tym świecie
nie było,
ale istniałam już,
wychowywana na
płaczącego niemowlaka

co miał mieć
różowiutkie policzki
i paluszki malutkie,
zgrabniutkie

i teraz stoję,
wyprostowana bo
wiem, że nie mogę
się garbić przed Tobą,
jedynie się kłonić

i Ty idziesz dalej,
dać zwilżoną wiarą
chustę do przetarcia

(by nawrócić,
wyleczyć z głupiej
kopii fałszu)

Rozumu
Słowa
Serca.