Nocne refleksje

Jak drzewo na wielkiej polanie
Na przeludnionym pustkowiu
Słyszy moje wołanie
Tylko księżyc w nowiu

Bezsenna noc znów mi grozi ,
gdy wielki wóz zapala się na niebie
Ten w przeszłość chętnych przewozi
Tych co żyją marzeniami i o chlebie
Człek księżycowi się spowiada
Dlaczego ucieka przez życie
Bajki na usprawiedliwienie mu odpowiada
Żałosne robi się jego wycie

Tak trudno o odrobinę szczerości
Przed sobą się zdobycie
Nawet będąc w samotności
W jej ciasnym uchwycie

Uciekamy przed ciężarem emocji
Jedni w wewnętrzny świat
Licząc że ukojenie dostaną w promocji
A tu cena jest bezlitosna jak kat

Inni topią je życia nurtem
Uciekając przed sobą
Żyjąc innych spraw hurtem
Życie staje się chorobą