Nad głową pociągi
Idę przejściem podziemnym
stalowym
betonowym
te mdłe ściany
wyklejone obrazkami
z przerażonymi świętymi
mogłyby wiele powiedzieć
skupiając się w perspektywie
z wyłupiastym czarnym okiem
ktoś na ścianie
zostawił mocz
a ktoś napisał - kocham z Węglińca Ewę
tu klęczące światło zlizuje mrok
z brudnych barierek
krok
zielony śmietnik
a w nim
karton po mleku
kobieta faluje udami
na ławce w uśmiechu
marka
z dworca PKP Bolesławiec
Autor
8 January 2013, 11:11
Bardzo realistyczny wiersz ,minęły już czasy gdy dworce PKP tętniły życiem,u mnie jest to samo ,pamiętam dworzec we Wrocławiu latach 80 ten zgiełk,światła ,pełno różnych ugrupowań młodzieży hipisów i panków gdyż był akurat koncert Perfektu,był dla mnie najpiękniejszym dworcem świata,wspaniałe czasy...ach rozmarzyłam się -pozdrawiam Piotrze serdecznie;)