Perspektywa zbieżna - sepia

Dom spokojnej starości
starcy
jak kłody
odwłoki
na przesiąkniętych moczem prześcieradłach
żółtych jak gazety
stare
zalegają

pewna kobieta
jak kokon
zawisła na pasku
w popielatym płaszczu
bez listu pożegnalnego
w kieszeni

miała bluzkę z bistoru
w maki
czarną
na poręczy krzesła
wisiały rajstopy

mrok przysiadł
z przerażoną twarzą.