"raz w roku zapytam czy żyjesz"

dochodzi mnie odgłos twoich kroków
za głośny by nie słyszeć
za cichy by cię wyglądać
tupot wprawia w drżenie moje wargi
kołaczą wytchnienia
litości proszą

otacza mnie mrok, chodzę po omacku
dotykam, szukam lecz niczego tu nie ma
prócz odrobiny...
zapachu, który w symbiotycznym tańcu
z powietrzem wyznacza ścieżkę mej
włóczęgi..
za nim podążam , gdy ociężałe dłonie
mokrych oczu nie nadążają wycierać

ta droga wiedzie donikąd..
lecz to jedyna jaką znam,
droga, dzięki której żyję..
i umieram..
sama...