Stos Smutnych Zdarzeń

Co zrobić, gdy smutek puka do drzwi,
Bezkarnie zagląda przed odsłonięte okna?

W krainie wyśnionej zanikają sny,
Zamiast nich, co noc pojawia się twarz...bez oka.

Czuć to, czego oczy nie widzą,
Te rzeczy, przykryte tonami kurzu.

One każdą radość bezczelnie zniszczą,
I w czerń zmienią barwy różu.

Swymi kościstymi palcami,
Obejmą i zacisną pozytywkę marzeń.

I choć niby ich nie ma, powracają nocami,
By wysypać z wora stos smutnych zdarzeń.