Lawendowe mgły

coraz ciszej na wrzosowiskach
a jeszcze wczoraj
wiatr tam nosił dmuchawce na rękach
plotłam wianki i rzucałam za siebie
zaklinając lata urodę

tylko szczęście umie tak znikać
bez śladu
a jesień
znów nam depcze po piętach

i słońce zapada się w nas
coraz głębiej
aż niknie
jak kamień w wodę