Wszystko zaczyna się na brzegu ust...

Niedopowiedzenie może wskazywać na ... wszystko,
nawet nieskończoność. :)

Niektóre historie kończą się niedopowiedzeniem...

Ale podoba mi się Twój tok myślenia, Arti...;)

A może dopiero usta dostrzegły, że zapłonęło...
Uciekło, by ust nie poparzyć, lecz czy w przepaść?
Może wisi w ukryciu na beznadziejnym niedoczekanu?...

Nikt nie powiedział, że to już wszystko...

Piękne, pozdrawiam :)

Pięknie zamykasz powieki dnia tym wierszem Adaś... ;)
Dziękuję;)

pomiędzy ust naszych brzegami
świat naszej miłości piękny
znaczony słodkim wina smakiem
zapachem róż przesycony
czerwienią ich koloru pomalowany

nic poza nim nie istnieje
ciszy oddechu nic nie mąci
dotykasz mych ust swych karmazynem
zamykając ten świat dla nas
w cieple pocałunku

ehhhh ...

Kłaniam się nisko Piotrze...
Miło czytać takie słowa od kogoś, od kogo mogę się jedynie uczyć poezji...

Jesteś Poezją.

Ewo, pięknie to ujęłaś...

Grześ, słabą mam niepamięć, Ty wiesz... ;)

Hmm... nie najgorzej z tą Twoją pamięcią... ;)

Dziękuję L. ...

Rysa, cieszę się, że dotarły do mnie te słowa nieustannym lotem pocieszeń niesione... ;)