żywioł

pioruny walą
grom z nieba
ulewa grad narobiły szkód
nie twardy im drut
zniszczyły ludzki trud
drogi mosty lasy
zapadł się dach
w domu strach
wiatr wieje szaleje
nikomu przywileje
on się nie starzeje
wciąż na sile
rzeka koryta szuka
szybko płynie
to cud jak nikt nie zginie
coraz wyżej unosi się
nie tylko wiatr
ale i woda ludźmi tarmosi
dramat
tragedia
w jednej chwili
nie dobra pogoda
swawolisz
zamartwiasz
wodogrzmotem ludzi nie ocucisz
czemu smucisz

odpowiedz
że nie wrócisz

słyszysz
w ciszy po burzy
nie ustają

krzyki

lament się szerzy

Krystyna Sz. 26.10.2011r.