Bojąc się snów i swej podświadomości.
Bezsilna patrze jak ktoś ciemność robi z jasności.
Stoje brezradnie patrząc jak odchodzisz.
Krzym Mój niemy, nie moge nic zrobić.
Płacze choć łez nie czuje.
Rzucam się w przepaść, lecz ktoś mnie ratuje.
Ktoś budzi mnie ze snu okrutnego.
Mówiąc, że nie dzieje się nic złego.
Lecz On nic nie wie, prawda jest mu obca.
To moja prawdziwa rzeczywistość, a nie tylko ta nocna.