Z dnia na dzień coraz bardziej Go uwielbiam. Coraz częściej pojawia się w moich myślach i staje się powodem, dla którego się uśmiecham. Powoli sprawia, że życie nabiera głębszego sensu, że pojawia się w nim szczęście, radość i inne emocje, których jeszcze nie potrafię nazwać. Dzięki Niemu zapominam o troskach i problemach, które powoli tracą na znaczeniu, choć wcześniej miały dużą siłę. Przy Nim czuję się bezpieczna, kochana, akceptowana i piękna, a przede wszystkim czuję, że żyję. Teraz liczy się On i niby jest wspaniale, ale boję się, że zacznie się liczyć za bardzo, a wtedy, gdy Go zabraknie, wszystko wróci, a życie przepełni smutek, żal i myśli o tym, co znowu zrobiłam źle.