Zażartował bezmyślnie.
Pomyślała, że kpi z niej bezczelnie i rzuciła w niego śmierdzącym granatem.
Wydawało mu się, że ona tylko tak na postrach wytoczyła ciężką armatę,
by być górą w słownej zabawie.
Zażartował boleśniej, chociaż miał już odpuścić,
Bezsensownie pomyślał, że ona do muru przyparta odpuści i uśmiechem wszystko zakończy.
Sercem zranionym nacisnęła guzik czerwony i wysłała rakiety wprost na łąki stokrotek.
Stanął w rowie życiowym czołg bez lufy z chabrem suchym zamiast anteny.
Rozerwaną armatę ktoś miał zabrać do raju, ale w stronę złomowiska dziwnie podąża.
Czy odnajdą się jeszcze i zakwitną stokrotki na ziemi od krwi ciężkiej?...