Zanim rzucisz się w 'wir', który nie należy do Ciebie, pomyśl czy warto.
Z każdą minutą będzie wciągał coraz głębiej, albo się utopisz albo poważnie zachłyśniesz.
23 March 2010, 06:52
... mógłbym to odnieść do niesienia komuś pomocy... a ostatnio mnie coś takiego dopadło... odpowiedziałem na wezwanie... i okazało się że problem nie w tym że takiej pomocy nie trzeba było... okazało się że ktoś wołał o pomoc ale jej wcale nie chciał... nie oczekiwał "koła ratunkowego" lecz widza który by sie użalał nad jego losem i tworzył peany na cześć jego samobójczej śmierci... czasami taki wir nie potrzebuje nic ponad ofiary która by z nim utonęła...
22 March 2010, 20:59
Oj tak, czas pomaga. Ale potrzebna
go mnóstwo! :)
Jest także nadzieja!A i szukaj innego wiru albo chociaż
punktu zaczepu, jakiejś deseczki przyczepionej
do brzegu! O ile owy jest :)
22 March 2010, 20:57
więc jest nadzieja ;) czas tutaj pomaga, wyjście jest długie i ciężkie, ale da się....
Ja czekam na inny wir, tym razem mój, może on pozwoli mi się uwolnić :)22 March 2010, 20:54
No, ale to też łatwo powiedzieć.
Mi to zajmowało tyle czasu, tyle, ale wyszłam. I teraz widzę ten wir, ale obok niego coś innego, coś, dla czego warto tam skoczyć ponownie i zachłysnąć się, ale nie utonąć. Złapać się czegoś i dryfować swobodnie.22 March 2010, 20:50
No ciężko jest, nie mówię, że nie...
Ale im szybciej pozbędziemy się złudzeń, że ten wir, to piękny wodospad, tym lepiej.22 March 2010, 20:49
czasem jest bardzo ciężko...prawie jak z rzucaniem palenia...a może jeszcze jeden, w końcu jeden mnie nie zbawi...a się okazuje , że tego jednego się pali w kółko
22 March 2010, 20:47
Ano właśnie, zdać sobie sprawę to też coś!
Bez wmawiania sobie i w ogóle.
Po prostu szybko i bezboleśnie.
Wyjść.22 March 2010, 20:45
Ja przechodzę etap zmagania się z sobą.
Tak właśnie, to niezła sztuka wyjść i duże wyzwanie zdać sobie sprawę z sytuacji....
22 March 2010, 20:42
Jak już dojdą do uczucia to tragedia. Wtedy to
dopiero sztuka wyjść. A niektórzy wcale nie
chcą.