X: Foch?!
Y: Tak! Foch!
X: No i dobrze!
...
X: Przytulisz mnie?
Y: Nie.
...
Y: Przecież wiesz, że i tak nie mógłbym bez Ciebie żyć.
X: Nie?
Y: Nie.
X: Dlaczego?
Y: A próbowałaś kiedyś żyć pod wodą bez dostępu do powietrza? Próbowałaś kiedyś iść przed siebie bez celu?
X: ...
Y: Poza tym nie umiałbym żyć ze świadomością, że straciłem kogoś tak wspaniałego jak Ty. Że straciłem skarb. To gorsze niż świadomość morderstwa. Bo kocham Cię Olu, kocham najszczerzej i najmocniej jak potrafię. I nie chcę już nikogo innego.

/Nie warto wierzyć słowom,
czynom się przyglądajmy.