Niestety.

Jak wiele dorosłych o tym zapomina ...

No tak, jest prawda w tym wpisie.
Super ;)

+

...racja szkoda czasu na stracone sprawy, nasze błędy dotykają tez innych.

Tak ;-)

:-)

Może rzeczywiście nie wyraziłam się zbyt dokładnie...miałam na myśli uczucia dziecka, ono przecież też czuje i cierpi może nawet bardziej niż dorośli, ale oni tego nie dostrzgają, nie zapytają, nie porozmawiają, nawet objęcia nie dają już tyle ciepła i bezpieczeństwa co kiedyś... I dziecko, tak jak mówisz, staje się jedynie kartą przetargową...

... hmmm... czy nie zauważalne?... jego uczucia przestają być takie ważne, to nieraz fakt... ale jest zauważane... niejednokrotnie staje się "kartą przetargową"... i to jest najgorsze dla dziecka... gorsze niż ten "zburzony świat"...

No tak...i nagle nawet dziecko staje się niezauważalne, jestem tylko ja i moje cierpienie...czy naprawdę nikt tego nie rozumie??

Nie bądźmy takimi egoistami...