Wszystko wokół ciemne jakby toczyła świat nieuleczalna choroba
Z każdego zakamarka spogląda smutek i trwoga
Niebo zasłoną smutnych powiek okryte
Gwiazd nie ma, serce stanęło w piersi jak wryte
Morze już wyschło lub zapadło się do środka
Piach ludzkich łez pozostał
Wciąż słyszę fale i szum i zapach zwilżonych chmur
Smak słodki na ustach, pamiętam kolor słońca i głos

Tak wygląda świat gdy spala się jedna z Gwiazd

Ja jestem nadzieja