W końcu przejrzała na oczy i ujrzała piękno w zwykłych chwilach. I wiesz co? Nareszcie zaczęła się uśmiechać na co dzień, tak po prostu, bez powodu. Wielkimi haustami łapie każdy promień słońca, każde szczęście, każdy uśmiech drugiego człowieka, spija całą ambrozję życia. Zapachy, kolory, obrazy, wszystko, co ją otacza staje się jej częścią, a ona tym samym staje się częścią świata.