To żałosne... Powtarzam ciągle, że nie wierzę w miłość...
A jednak nie mogę zapomnieć tych niebieskich oczu, ich blasku, uśmiechu, dotyku, ciepła, smaku ust, śmiechu i pytania 'no co.?'. Rozmów o niczym i tego, że przy Nim nie umiem się smucić, że słuchamy podobnej muzyki i mamy wspólny, ulubiony zespół (przypadek.?)... Że przy Nim jestem 'pocieszna'...

Hehe a On tak łatwo się rozmyślił...