Świat pełen jest demonów. Nie tych z książek i filmów. Te prawdziwe są o wiele gorsze. Nie chowają się w szafie, ale żyją w naszych głowach. Nie mają kłów i pazurów, a mimo to potrafią rozszarpać nawet najpiękniejsze wspomnienia. Nie chcą nas zabić, przynajmniej nie w ten szybki sposób. O wiele bardziej pragną naszego cierpienia. Będą bawić się naszymi uczuciami, karmić nas iluzjami szczęścia. Może nie od razu, ale w końcu uwierzymy, bo przecież jesteśmy tylko ludźmi. A tymczasem one chcą nas pokonać, złamać, zobaczyć jak zwijamy się z bólu. Chociaż nawet nie drasnęły nas fizycznie. Potrafią zatruć każdy moment i mimo że walczymy, to z góry jesteśmy na straconej pozycji. Niektórym być może uda się je odpędzić albo chociaż zamknąć na cztery spusty gdzieś w najdalszym kącie umysłu, jednak większość będzie tylko gonić cienie i nigdy nie złapie tego co się za nimi kryje. A one będą wciągać nas coraz głębiej aż w końcu zmiażdżą wszystko co miało znaczenie.