przez okno dostają się jasne promienie słoneczne
oślepiają oczy przyśpieszają puls
odbierają mowę jak tęcza
co przez potok łez Boga ujawnia piękno
czysta radość śmiech dziecka
jak najpowabitniejsza melodia pośród chwilowego zamętu
motyle wirują tańczą do śpiewu
zapach róż i nieudolne świeże powietrze
a w tym wszystkim jej spojrzenie
jak gwiazdy na niebie
błyszczące punkty nie znające końca
jej wzrok jest jedyną drogą w której się odnajdę