Ostatnio przestałam już spoglądać w niebo...a dotąd chyba szukałam w sobie czegoś co scali mnie i moje myśli z tymi gwiazdami tam w przestworzach. Pozwoli uwolnić się od bycia tu i teraz... tak po prostu pozwoli odejść...wzburzone myśli, smutne odczucia to dziś zawładnęło mym sercem, podczas gdy spokój i wiara mogły w nim zagościć… lecz czas okrutny, czas stracony… dokąd iść, ku czemu zmierzać, skoro nie wiem jak żyć… bezkres możliwości a może ślepa iluzja złudzeń… butność czy pokora, miłość czy nienawiść… jakiego końca czekać… wierzyć w bliską dłoń czy kres marzeń zakończyć zwykłym.. Dobranoc... Kocham…