Nie, to nie Bóg o nas zapomniał, to my zapomnieliśmy o Nim. Ślepi wciąż na jego znaki, ufamy tylko temu, co potrafimy zobaczyć. Odporni na uczucia, głusi na głos serca. Brniemy wciąż do przodu, trwoniąc dzień za dniem, bo ktoś nam wmówił, że musimy być bardziej silni i bogaci, niż dobrzy. I jeśli w to uwierzysz, to połóż się na plecach, złóż ręce i czekaj na śmierć, bo nic wyjątkowego już Cię tu nie czeka. Nigdy nie będziesz na tyle silny, lub bogaty, żebyś był naprawdę szczęśliwy.