Na początku mówią nam, że możemy zostać kim tylko zechcemy.
Śmieją się, gdy mówimy, że będziemy tancerkami, piosenkarkami lub aktorkami.
Po jakimś czasie mówią, że powinniśmy studiować.
Jednak kiedy wybieramy dziennikarstwo, filozofię lub kulturoznawstwo - krzywią się.
Przecież mamy studiować, żeby znaleźć dobrze płatną pracę. Nie dla przyjemności.
Idąc za ich radą szukamy porządnych studiów.
Które interesują nas (połowicznie).
Po pięciu latach znajdujemy pracę. Nie przepadaliśmy za studiami, za pracą też nie.
I nagle okazuje się, że chcemy malować, fotografować, pisać.
Ale jest już za późno. Mamy dobrą pracę. Ułożone życie. Dom, drzewo, 2 dzieci i psa.
A wszystko to za cenę marzeń.