Może i masz rację...

Kochana, to w takim razie ja jestem ewenementem na skalę światową, bo ją przeżyłam, a już nie wierzę .........

do Nutricia...
moim zdaniem jezeli ktoś juz raz doświadczył miłosci nie będzie wątpił w jej istnienie- wtedy, zraniony mówi o tym, że watpi ale to - jak już pisałam- wyparcie lub krzyk rozpaczy...nawet jeżeli miłość była nieodwzajemniona, lub gdy skończyła się z różnych powodów człowiek wie, że istnieje. Myślę, że wątpić może tak naprawde ktoś, kto nie doświadczył...to jak z przyciąganiem ziemskim- wątpić w nie może ktoś, kto nie doświadczył jego działania- jak raz zleci i nabije sobie guza to już w istnienie grawitacji wątpić nie będzie...ja tak to widzę.
Pozdrawiam

Dziękuje bardzo Leosiu :)

Myślisz,że przyjaźń może nauczyć miłości? a co jesli okaże się jednostronnym apetytem?

Masz na to teorię?

Andreo nie wciskaj wszystkich do jednego wora ;) proszę...
To,że się nie wierzy w miłość nie zawsze oznacza,że jej się nie doświadczyło.
Może doświadczyło, ale zawiodło. Może kochało nieodwzajemnioną miłością ,a nadzieja zgasła.. może umarła ukochana osoba i już nie wierzy się,że pojawi się ktokolwiek dany jeszcze raz....

Moim zdaniem najbardziej potrzebują jej ci, którzy głośno mówią, że w nią nie wierzą, że jej nie ma- taki rodzaj wyparcia, albo krzyk rozpaczy...
Ale Twoje słowa też są ok- jeżeli wątpią tak na swój własny użytek znaczy- nie doświadczyli- to niech mają;]
Ci, co głośno mówią "wątpię"- patrz wyżej...

Obojętna jestem,bo nie wierze w miłość wzajemną, ale plusik, bo daje do myślenia innnym..niech zatem myśla ;P !

Z tą myślą mogę się zgodzić w 100% , bo tak naprawdę jest .

Szkoda tylko, że jeśli w pewnym momencie tego nie zrozumieją, to będą potrafili cieszyć się z tego co ich spotyka.. :(