Moja dusza sie tarmosi,
troche nie wie jak byc sobie sama szczesliwa bez powodu,
poprostu byc i cieszyc sie, ze jest,
czuje sie winna
i nie wystarczajaco dobra,
martwi sie, ze nie robi czegos co powinna,
ze jest tam , gdzie nie trzeba,
czeka na cos,
ciagle Jej malo,
wiecznie mysli tylko o sobie,
nie jest wesola,
troche cierpi,
szuka, bladzi,
boi sie,
jest samotna,oblakana,zla,
nie lubie Jej czasami.
Co jeszcze, to moja dusza szuka kumpla,przyjaciela, pokrewnej duszy.
Ma Ule i kocha Ja nad swoja nawet!dusze
Ula jest moja dusza siostra.
Moja dusza szuka meskiej pokrewnej duszy.
A moze nie?
Chyba tak...
Kogos za kogo oddalaby swoja dusze.
Szuka kogos komu ufa,
silnego i madrego, przebojowego,
kogos kto szuka Jej jaka jest,
kogos z kim wystrzeli wyzej do gory,
z kim bedzie cieszyc sie zyciem
i brac z niego garsciami
z pokora i dziekczynieniem.
ZNAJDZIE!