Miał wielkie oczy i zauważał każdą szczelinę w którą mógł się wcisnąć. I wciskał się tam, wchodził niespostrzeżenie, jak złodziej. Złodziej dobrych chwil. Złodziej uczuć. Złodziej radości, smutku, wstydu, dumy. Złodziej Życia.
Więc postanowiła odnaleźć źródło światła. Jasnego i oślepiającego.
Aby jego oczy musiały być przymrużone. Aby nie widziały wszystkiego.