Ująłbym to strachem przed nową sytuacją, którą trzeba od początku przemyśleć, i oswoić się z nią. To wymaga czasu, a w nim, jesteśmy bezbronni, a to budzi strach.
Jeśli ktoś jest długo ograniczony, w sensie choćby blokady, jak lęk wysokości, czy potworem z szafy, brakiem ręki, możliwości przekazywania informacji, itd. i traktuje to jako ograniczenie, to jest ściśle związane ze strachem, ponieważ, czują się gorsi, i muszą albo starać się więcej, albo pogodzić. Bycie "gorszym", budzi strach przed "lepszymi", tymi, którzy mają wszystkie kończyny, wiedzą, że szafa jest pusta, i nie boją się wysokości.