Ktoś kiedyś powiedział, że smutne są dni, kiedy człowiek odchodzi.
To wspaniałe, jaką lekcję życia można dostać od nieznajomych ludzi.

Kilka metrów przez trumną stała młoda kobieta, kojarzę ją ze sklepu. Na co dzień wydaje się być opryskliwa i nie miła dzisiaj -gorzko płakała.
Obok stał młody mężczyzna z maluszkiem, dziecko klęczało i widać było, że modli się w skupieniu, całym sobą tak jak potrafi najlepiej. Ojciec - płakał.
Łzy ocierał też miejscowy hycel.
Z kościoła wychodziła kobieta. Jeszcze na moment zwróciła się ku trumnie, żeby się przeżegnać. Mój wzrok przykuła jej twarz. Poważna, ale szczęśliwa, a oczy radosne - Ona jedna wie, że niedługo każdy z Nas ujrzy bramę niebieską.

/refleksje przy trumnie ŚP.abp. Józefa Życińskiego