Kiedy był dzieckiem ... czuł się jak mały ufny wilk, nie pojmujący i nie rozumiejący prawideł jakie panują na świecie. Wtedy jeszcze był zbyt ślepy i głupi by zrozumieć, że to co odróżnia wilki od Ludzi to duma i nieposkromione dążenie do wolności. Nie pojmował, że ich jedyną siłą jest strach, tak silny i mocny, że w obliczu nadchodzącego niebezpieczeństwa, stają się zupełnie niewidoczne. Nie rozumiał że jego jedynym celem i przeznaczeniem jest niczym nieograniczona wolność a tym co pozwoli i przesądzi o jego przetrwaniu to instynkt samotnika, łowcy i wiecznego pielgrzyma.
Dzisiaj jest już dorosłym. Otworzyły mu się oczy. Już pojmuje. Już wie i rozumie...
Autor
10 August 2010, 22:56
Wilku, a raczej szanowna Pani Wilk zacytuję Ci coś - napisz swoje emocje po przeczytaniu...
"Nie szukali się długo w rozbawionym tłumie. Zbyt wiele ich wyróżniało. Zbyt wiele mieli ze sobą wspólnego. Łączyło ich zamiłowanie do krzykliwego, kolorowego, fantazyjnego stroju, do
zrabowanych błyskotek, pięknych koni, mieczy, których nie odpinali nawet do tańca. Wyróżniała ich arogancja i buta, pewność siebie, drwiąca zadzierzystość i gwałtowność.
I pogarda. Byli dziećmi czasu pogardy. I tylko pogardę mieli dla innych. Liczyła się dla nich tylko [...]
4 August 2010, 15:16
Dziękuję :) Dodam też, że wilki to moja fascynacja - druga po zgłębianiu (amatorskim) duszy człowieczej.
