Co wieczór wchodziła po schodach na strych. Wyciągała z zakurzonej szafy mieniący się złotem saksofon. Grała tylko dla siebie przez wiele lat.
Pewnego dnia ktoś ją usłyszał, podarował szansę na własny recital. Po zagranym koncercie rozpłakała się. Widziała, że nikt nie rozumiał jej muzyki, tępa cisza ogarniętej sali odbijała się od betonowych ścian budynku.
Jeśli jesteś szczęśliwy ze sobą to nie zamieniaj tej chwili w podarunku dla innych. I tak nie zrozumieją głębi Twego serca.
23 June 2010, 22:08
Jak zwykle stworzyłaś bardzo plastyczny i poruszający obraz w mojej wyobraźni - jak kadr z filmu, którego się nie zapomina.
23 June 2010, 16:14
są chwile,które tylko sobie możemy podarować,bo nikt inny nie zrozumie,nie odczuje ich wyjątkowości...
przecudowna myśl..."I tak nie zrozumieją głębi Twego serca".
pozdrawiam Izuś:)
22 June 2010, 20:15
Bardzo poruszające...
Może są właśnie takie chwile: tylko dla nas, którymi nie należy, a wręcz nie można się dzielić... Czasem jednak podzielona z kimś chwila może nas również miło zaskoczyć :) pozdr :)
22 June 2010, 14:49
Dziękuję bardzo:*
Tylko z kolei jeśli zostawimy dla siebie to szczęście to posądzą nas o egoizm... I jak tu uszczęśliwić innych?
Trzeba wybierać...