Boję się że gdy umrę, ludzie będą opowiadać innym ile dla nich znaczyłam, jak dobrze mnie znali, jak bardzo za mną tęsknią. Będą powtarzać miliony tych samych pytań, oczekując coraz to nowszych odpowiedzi. Przyssą się do mojego życiorysu niczym pijawki, głodne krwi i sensacji, a ja i tak będę sama, słuchając jak coraz to nowsze kłamstwa wypływają z ich jadowitych ust.