Bo jak wiele on może mieć w sobie miłości? Jak wiele, przez całe swoje życie, mógł jej uzbierać, skompletować, skatalogować i schować głęboko w sobie, skoro nawet teraz- będąc tak dogłębnie złamanym, samotnym i nieufnym- tak wiele jej może oddawać z siebie? Po tym wszystkim, co się stało, jakim cudem nadal jest w stanie kochać tak dogłębnie i bezinteresownie każdego, kto tylko do niego przyjdzie, podda się jego opiece, pozwoli się sobą zaopiekować przez chwilę i jeszcze dostanie paczuszkę miłości na drogę- "Trzymaj, ja mam tego pełno, a tobie może się przydać..."