Nic więcej

Zawsze biegałem, szukając Cię w szkole,
By ujrzeć Twój piękny uśmiech przez me oko sokole.
Szybko, na przerwie, by znaleźć się blisko Ciebie,
łapiąc Twe uśmieszki, latałem wysoko, jakby w niebie.
Niczym sęp na pustyni, zataczałem koła,
żeby złapać z Twymi oczami, mały kontakt.
Chciałbym tylko jedno, takie moje marzenie.
Mieć Cię w cztery oczy, złapać Cię za dłonie.
I przytulić, nic więcej.
Przytulić, czyli dotknąć, Twego nieskazitelnego ciała.
Dotknąć, czyli poczuć jak mi serce z podniecenia nawala.
I tak trzymać Cię i nie dać nikomu, bo jesteś mym światem.
Ukryć w swym ciele, to dużo, a także nie wiele.
Po prostu przytulić i nic więcej.