*** (jeszcze trochę...)

jeszcze trochę będzie jaśniej
utoniemy w ciepłych chwilach
w gęstym wietrze magiczności
w żywej trawy mezofilach

ręką Bożą nakręceni
zatańczymy w blasku nieba
w koleżeństwie śpiewu ptaków
nic nam już nie będzie trzeba

w słońcu wielkim i milczacym
zasypani czułościami
nieba liznąć odrobinę
nierozłącznie z uczuciami

namiętnością rozżarzeni
w rytm oddechów wzbierających
coraz bliżej do dzikości
zmysłów pysznie buntujących

tak niebiańsko poruszeni
osuniemy się na ziemię
i w kobiercu roślinności
ugasimy gwiezdną chemię