Spotkałem Cie po latach.

Znając z obcych ust opowieści o Twoim spełnieniu. Wiem
Rzekomo odkrywałaś światy, miejsca, ludzi. Podobno odnalazłaś swoje miejsce, bratnią duszę, układ dnia. Ponoć osiągnęłaś sukces, zawrotną karierę i stabilizację, jakiej powinienem Ci zazdrościć... Jednak między te słowa i moje serce, zawsze wkrada się zwątpienie.

Dziś...
Spójrz na nas.
Mogę Cię oglądać, wyciągając ledwie dłoń przed siebie. Słucham Twego głosu, pstrykając od niechcenia
palcami. Poznaję Twoją historię, zasięgając języka w jakiejkolwiek knajpie. Przedstawiam się jako Twój (...)
i całkiem to pomocne. Wiesz ile darmowych noclegów mi zapewniłaś?
Dziś. Nawet mogę z Tobą rozmawiać przecież zmieniłaś mi imię; ale to było wieki temu.

Pamiętasz...
Kiedyś obiecałem Ci niezapowiedzianą wizytę. Do dziś mam ten zabawnie maźnięty adres na barowej serwetce. Nie ma tam nic poza tuszem. Okej, ten jest najwyższej jakości; posiada kryształki... blabla czegoś tam.
To nieistotne. Burze się, bo nie zostawiłaś na tym kawałku papieru nawet odrobiny siebie. Zwietrzałego
zapachu, wyblakłego koloru szminki, nawet pieprzonych odcisków palców (sprawdzałem) Nic. Po prostu informację.
Tym samym czuję się jak jeden z tysięcy wędrowców zaglądających w Twoje życie. Kiedyś mieli godzinę na spotkanie z Tobą; dziś doradzasz w zaledwie pięciominutowej sesji. Jesteś wspaniała.

Otworzysz mi drzwi?
Pozwolisz zostać na noc?
Zsuniesz całun zobojętnienia?

Di,
Dlaczego, kiedy mogę spoglądać w Twoje życie przepełnione szczęściem, dostrzegam łzy w Twoich oczach... i nie umiem o nie zapytać?

tak zacznę pierwszy z ostatnich listów
Droga moja
nie znajduje odpowiedniego wyrazu (...)