KAWŁEK PRZESZŁOŚCI

Doświadczasz czegoś potwornego, upadasz i krzyczysz. Znajdujesz się w pułapce. Patrzysz co jakiś czas na coraz częstszą śmierć swoich przyjaciół, którzy nie wytrzymali, nie dali se z tym rady. Jednak zachowujesz ich w pamięci, bo wiesz że, gdzieś tam są, ale wiesz, że sama musisz iść dalej i nie pozwolić na to, by strach powalił cię na łopatki. Trochę później przekraczasz cienki próg, wiesz, że już jest lepiej, ale nie do końca. Na początku jesteś zamknięta w sobie. Nie masz siły na nic i czujesz podświadomie, że jesteś gorsza od innych. Nie czujesz się ani trochę pewnie, bo są tacy ludzie którzy widząc twoją wewnętrzną bezsilność zgnietli by cię jak robaka. Upadasz parę razy, płaczesz, masz wrażenie jak byś była nad przepaścią, bo nie możesz sobie poradzić z wystawieniem na ciężką próbę przez innych. Wkrótce wszystko się kończy i pokazujesz wszystkim tym, co w Ciebie nie wierzyli, ba! że nawet nie przeszło im przez myśl, że dojdziesz do tej chwili. Dajesz radę, znajdujesz przyjaciół i tych prawdziwych i tych fałszywych, jeszcze parę razy się ślizgasz na swoich błędach, ale w końcu wychodzisz na prostą.