Magda, niestety tak bywa, a potem to już tylko reakcja łańcuchowa...
miło, że jesteś, bardzo dziękuję.

najgorzej gdy ślepi prowadzą ślepych

hann, dzięki. Miło odczuwać podobnie... Serdeczności :)

..tu się zgodzę .....fisz......

Gdy odwiedzam Ciebie jest tak samo...I znów powiem tylko: dziękuję, bardzo dziękuję...

Jak ktoś ;) słusznie zauważył - czasem aż szkoda cokolwiek mówić. Bo cisza wymowniejszym bywa komentarzem nad słowo co właśnie trafiło w serce i nie daje wykrztusić z siebie ni zgłoski... Ale jestem, podglądam... chłonę :) Zawsze z wielką przyjemnością... Pozdrawiam

Odys, komentarz szczególny. Wzruszona, dziękuję.
Tylko dobrego Ci życzę i cieszę się, że tutaj jesteś, zawsze bądź... :)

https://www.youtube.com/watch?v=lJUxU9izul4

Ana, bardzo trafna uwaga. Ale, czy tak do końca przestajemy, zdaje się, że nie. To takie dodatkowe kalectwo i często nie sposób się z niego wyzwolić...Może to jakaś wada, albo i zaleta wrodzona, nie wiem...
miej się fajnie, do miłego pod tekstami :)

..będąc "kalekami' przestajemy ślepo wierzyć...:);)