Autor
31 December 2011, 23:59
Nie no, to już jest przesada. Nie można uśredniać skrajności.
Ciekawe, czy trafię w 2011 czy 2012 z komentarzem. Pierwszy komentarz nowego lub ostatni starego roku. ;)
31 December 2011, 23:34
Dorota, o tym mówiłam właśnie. Widocznie źle się wyrażałam. ;)
Chociaż ja już te podejmowanie działań odbieram (czasem) pozytywnie.31 December 2011, 21:19
Więc rozumiem już Twoją postawę względem myśli...
Wiesz, ja tu mówiłam o zazdrości uzasadnionej (subiektywnie rzecz jasna, przez jedną ze stron) nie o podejrzeniach wyciągniętych z kosmosu...
Osobiście nie potrafiłabym być z taką osobą, w trosce o siebie i swoje samopoczucie.
31 December 2011, 17:42
Tylko kwestia tego, jak odbieramy zazdrość i jak sobie z nią radzimy jest kwestią osobistą, zależną od charakteru, zachowań, itd.
I to, co w jej obliczu zrobimy... To też zależy od tego powyżej.
Więc gdy taka sama sytuacja dotknie dwie pary, to obie zachowają się inaczej - na jedną może wpłynąć pobudzająco, na drugą bardzo destrukcyjnie.
31 December 2011, 17:29
Skupiam się na słowie "przegrywa", bo sugeruje mi dwie możliwości:
-zazdrość jest w momencie mocniejsza niż wszystko inne
-zazdrość powoduje rozpad.31 December 2011, 17:20
moja wypowiedz jest komentarzem do wypowiedzi Ernesta...
A no to, że wypadałoby się zastanowić, czy to uczucie, które przegrywa z zazdrością rzeczywiscie powinno nazywac sie miłością.
31 December 2011, 16:02
Tylko po przeczytaniu Twojej wypowiedzi nasuwa mi się pytanie...jaka to musi być miłość, która przegrywa z zazdrością?
31 December 2011, 16:01
Dla mnie nie istnieje bezinteresowność, a co dopiero miłość bezwarunkowa. No, ale to może kwestia mojego charakteru, mojej opinii. Wiem, że dużo ludzi się z tym nie zgadza.
"Miłość - to piękne uczucie...zazdrość natomiast to choroba spalająca to piękne uczucie"
Ale popatrz... Czy w myśli jest powiedziane, jakich uczuć żar podsyca?
Ja bym powiedziała tak: z początku nadmiar negatywnych, przemienia się w pozytywne. Generalnie odczuwasz więcej wszystkiego.