Gdy gwiazda już na niebie zamruga nie jedna
A chłód grudniowej nocy odpoczynku nie zna

Niech rozgrzeje w twym domu zapomniany płomień
Serca szronem pokryte i krztę zmarzłych wspomnień

Utyskiwania, niesnaski niech cisza pogrąży
Trwogi cień śmiech rozwieje, żale do snu złoży

I w tym gronie najbliższych więź tak cienką znów zoczmy
Kruszejącą rok cały w życia biegu tłocznym

Chwil parę poświęćmy i pochylmy się nad nią
Napełnijmy tym wszystkim, co zwie się miłością

Wspomnijmy w spokoju, tych co z nami dzielili
Dni piękno i łzy, a już nasz świat opuścili

I podzielmy się dobrem wszak nic nie kosztuje
A bodaj to najczystsze, co serce miłuje