przy śniadaniu przeliczam zmarłe dusze w moim życiu, miłość; (tylko dorastanie w kwasie octowym do kolan pozwala mi teraz dokonywać wyboru, życia)

I
jako widownia królestwa niemego
zna ofiarę zaniedbania państwa
ja tylko szukam czegoś pięknego
wiarę w znamię człowieczeństwa

oddech życia unosi pech, rozrzuca,
zwiędłe róże zszywają się z kwastami
lekki mech pokrywa dno, dom, i płuca
na górze anioły, ‘mawiają z błaznami

gdy zabierzesz mnie mokrego do domu
ściągniesz swe ubrania, odejdę bez schronu
na deszcz..serce na dłoniach z marmuru
nie daje po to, by być obiadem dla glonów

miłość umiera, a ja stoję tu samotnie
twe blade oczy błądzą bez pieniędzy,
gdy maskarada zniknie bezpowrotnie
zostanie ci ból, brud i sztuczne rzęsy

II

rozglądam się za wiosną, a pada na nas czarny grad
zabieram każdy promyk słońca bez barwy, do serca
to moje uczucie miłości, bez Twojej miłości,
opisywać uczucie życia , by nie oddychać w sekundzie
Twój uśmiech, pielęgnowany , jak kolorowy bukiet
przebiśniegów, podczas burzy, i sztormów w Tundrze-
-chce umierać; całuje wierzchołki krwawych nożyczek
obok zakrwawych plam podłogi, leży brzydki marzyciel