wybacz, że zbyt długo uczyłam się śmierci
- to Twój anioł rozwiał ją skrzydłami
wybacz, że chciałam być tylko chwilą
(nie)radości słońca i snem księżyca
wybacz, że za wcześnie zostawiłam Cię sobie...
i kilka niepewnych drgnięć serca
życie...
i znów kusisz mnie niepokojącym szeptem świtu
gdy budzisz moje sny nad ranem...
15 July 2022, 18:51
niesamowity klimat - wybawienie cud życie
piękne
11 July 2022, 07:44
Podobno Anioły są przyjaciółmi samego Boga.
Nie będę pisać, że to jest piękny wiersz, bo to chyba wiadomo..
Pozdrawiam.
4 July 2022, 21:38
Tak, skoro tutaj jestem, to znaczy, że znowu czytałam wiersz kilka razy :)
I za każdym - nie wiem, co napisać. To chyba wzruszenie odbiera słowa.Aniu jesteś niesamowita.
Pozdrawiam Cię ciepło, choć deszczowo :)
1 July 2022, 19:48
Wszystko Ci wybaczę, oprócz tej (nie) radości - niepodobna takie rzeczy czytać :)) u Ciebie :))
Wiersz jak zawsze - wisienka na torcie, ale gdzie ten tort Andzia??? :))
1.07.2010.
:))
2 July 2022, 08:54
:)
2 July 2022, 13:15
Edyta, spóźniłaś się, uczta już była. A po torcie został tylko zapach, wiśniowy :))
2 July 2022, 20:25
:)
1 July 2022, 09:15
Ból otwiera oczy na to, co niewidoczne.
Czytam tu wiersze od lat. I już wiem, że uśmiechnięci ludzie potrafią pisać piękne smutne teksty. A Ty wzruszyłaś Dziewczyno. ⭐
