Na moim niebie czarne ptaki
rozdziobały słońce
poszarpały pazurami obłoki
a ja, na przykrótkiej drabinie
chciałem przekupić srebrne anioły
by ubrały ludzkie buty
i bezdzietnej nocy podarowały
drugie życie
zanim słowa roztopią się w śniegu
nie zdążyłem
głodni grzechów świata
byli tam przede mną
może
( nie)potrzebnie zaorałem kawał nieba
własnymi ramionami...
Autor
16 February 2021, 22:28
O twój kawałek nieba nikt lepiej nie zadba niż ty sam. I każdego z nas to dotyczy. Jak nie zadbamy to "rozdziobią nas kruki i wrony".
Pięknie napisałeś.
16 February 2021, 00:18
No to poszalałeś :-)
Pięknie Meron. 🌟
A ostatni i tak będą pierwszymi.Oczywiście jak kupią sobie dłuższą drabinę :-)
12 February 2021, 20:01
Też bym nie zdążył, gdybym nie wiedział że do orki służy pług :)
Ale, że w śniegu to nie pojmuje! :)
12 February 2021, 22:59
Każdy orze jak może. I czym może.
I w czym może. :)18 February 2021, 18:57
Dla ciebie to jak nóż w maśle, łatwizna :)
12 February 2021, 02:40
przeczytałem parę twoich
talent, nie przeczę
dużo treści parę zdań
dobre
12 February 2021, 22:58
Dzięki.
Dlaczego tylko parę moich?
Ja twoje wszystkie :)
25 May 2021, 21:44
:-)
26 May 2021, 00:25
podobało się?
26 May 2021, 22:12
bardzo :)
12 February 2021, 01:32
Zdążyłbyś, gdyby nie ta drabina
z wyprzedaży............:-)Głodni grzechów świata nie wybaczą ci
piękna tego wiersza :-)12 February 2021, 22:56
Cóż poradzić na moje skąpstwo :)
Ukradłem kominiarzowi, gdy siedział na kominie i zajęty był szukaniem butów :)