Zeszyt Życiowe, marco1105

A przeszłość wciąż rzucana w kąt o prawa swe się upomina,
Bo to co było i choć był błąd, tego się nigdy nie zapomina...

-zostajesz znienawidzony przez osoby, które kochasz
-przyczyniasz się do śmierci własnego dziecka
-umierają wszystkie bliskie ci osoby, jesteś skazany na samotność
-stajesz się przedmiotem poniżeń, upokorzeń
-zostajesz całkowicie odtrącony przez społeczeństwo, pozbawiony czyjejkolwiek miłości, przyjaźni, zrozumienia

jesteś w stanie wyobrazić sobie ogrom cierpienia jakie targałoby twoją duszą gdybyś przez to wszystko przeszedł?
pomnóż je teraz razy wieczność
pomyśl, że odczuwałbyś je niezliczoną ilość razy intensywniej

ból-nie fizyczny
rany-nie na ciele
nie kotły, nie ogień
tak wyobrażam sobie Piekło.

Kiedyś o mnie zapomnisz, tak jak zapomina się jak smakowała wczorajsza kawa albo tak jak zapomina się o zeszłorocznym śniegu. Zapomnisz jaki ból był wmieszany z pierwiastkami szczęścia i jak przyśpieszał oddech. Zapomnisz pojedyncze słowa, gesty, myśli. Wszystko uleci z Ciebie, jak życie z człowieka przejechanego przez ciężarówkę. I okaże się, że scenarzysta który to wszystko poskładał w swojej malutkiej główce, nie zrobił kariery, nie zarobił milionów, a zamarzł w parku z butelką taniego wina w ręku. Ty kiedyś zapomnisz jak smakowało moje imię, oddasz serce w depozyt komuś innemu, komuś lepszemu. Szczęście wypełni Cię po brzegi, od paznokci u stóp, do końcówek rzęs. Życzę Ci tego, wiesz. I będziesz żyć w spokoju, łykać złudzenia w pigułkach każdego pojedynczego ranka, ale nic nie będzie takie samo jak nasza samotność we dwójkę, JAK NASZE BYCIE RAZEM OSOBNO.

AUTOR NIEZNANY

Wiara, Nadzieja i Miłość czyli Zwątpienie, Smutek i Samotność (w wersji negatywnej ale jakże prawdziwej) .

On chciałby po prostu przytulić się do kogoś
Ze zwykłego braku ciepła ... w sercu.
Łzy same spływają po jego policzkach,
Jak krople deszczu po rynnie.
Skazany na wieczną samotność
Niech spocznie z chusteczką w ręku.
Ma dość takiego życia, dość siebie.

Myślę, że samotność jest gorsza niż śmierć, bo śmierć jest aktem, na który nie mamy wpływu, choć bardzo boli, jest poza nami, a samotność jest rozdrapywaniem. Człowiek zastanawia się wtedy, kim jest. Kim jest dla kogoś i kim jest dla siebie, dlaczego inni go nie akceptują?