Zeszyt zycie to zart, vantice

Żałośnie gulgocze i z ust spływa po szyi, mnoży się na sznurze. Chyba zwyciężył - to jego dziś wisi na górze.

Niektórzy nie potrafią śpiewać,
Niektórzy nie potrafią malować,
Niektórzy nie potrafią tańczyć.
A ja? Ja nie potrafię żyć.

Nigdy już nie dowiesz się,
Jak wiele dla mnie znaczyłeś.
Nie uwierzyłbyś,
Ile łez wypłakałam,
A później łgałam
Niczym suka,
Że to ostatni raz
Do Ciebie wracam.

Poduszka moją jedyną powierniczką
Dla wszystkich nocy nieprzespanych,
Niemych krzyków i mokrych policzków.

Nic to nie zmieni,
,,my" już skończeni.
Nie żałuję poznania Ciebie,
Pomimo niespełnionych marzeń,
aby było nam jak w niebie.