Życiem pisane

Chciałabym pocałować Cię
w sam środek duszy.
Dotknąć
aż do bólu krwi.

Dlaczego muszę oddychać
samotnością?
Dławić się Twoim nagim,
lecz niewinnym wspomnieniem?

Znów [...]

to świadectwo
składać się będzie z zeznań
niewysłuchanych do końca

sprawię że ludzie zobaczą
jak ciało odrywa się od szkieletu lat
odkaszlnięte
ścierane z brody chusteczką
czerwone

wtedy też sprawię że zamkną oczy [...]

Stało się coś takiego-
jak pragnienie bycia
w myślach kobiecych,
obrazie westchnień,
prawdziwych losu życzeń,
wspólnych wrażeń w kręgach życia.
Twoja młodość skupia
kolory niezawisłych myśli,
spokój nieskalanego sumienia
historię zamkniętego głosu.
Pomyślę chwilę [...]

Łykam samotność zatopiony w nocnej ciszy,
Czasami brak czasu, by się swiatem zachwycic.
Często się gubię w zawiłościach codzienności,
Potrzebuje oddechu... Brakuje miłości.

Me serce się dusi w dusznych arteriach miejskich.
Niekiedy chciałbym wrócić do tych dróżek wiejskich...
Do tych lasów zielonych, do spotkań z naturą,
Leżenia na trawie, gnania chmury za chmurą.

Drewniany domek widzą oczy wyobraźni,
dziś już go nie ma, ale realnością wciąż razi.
A deski jego nadgryzione zębem czasu,
przywołują smak dzieciństwa i zapach lasu.

Dwa kasztany w podwórku kłaniają się gościom.
Też ich witam z szacunkiem, bracia nadal rosną.
Nieopodal domostwa żyła piaskownica,
kiedyś odwiedzana - obecnie stara pannica.

Smak oranżady przywołuje reminsencja,
pijana w butelce codzienności esencja.
Wraz z dziadkiem na łące gasiliśmy pragnie,
trywialne czynności tworzą piękne wspomnienie.

Pamiętam również świeżość babcinej mizerii,
smaczne obiady bez zbędnych fanaberii.
Bezstroskie lata dzieciństwa, szukanie grzybów.
Tych pięknych czasów nie określi żaden z rymów...

Wszak żadne słowa w pełni nie określą tęsknoty,
paradoksalnie dni zbudowanych z prostoty.
Żadna litera nie nakreśli uczuć w sercu,
mam tylko nadzieję, że byłeś w takim miejscu...

Weź moje słowa
rozbierz je z dźwięków
zajrzyj w głębie
aż dotkniesz mej duszy

skrupulatnie rozpisz od nowa
nadaj odpowiedni odcień
niepewnemu sercu

z przymkniętych lekko powiek
zdmuchnij wszystkie smutki ...

... ღ

5.11.2020
Malusia_035

Odrętwiały patrzę na pustą kopertę
Obok mam listów od Ciebie stertę
Przychodziły, nie czytane
Przez serce złamane
Oczy we łzach poległe
Widzą obrazy odległe
Czy kiedyś odpiszę, nie wiem
Walczę z odrętwieniem
Myśli potok przestał rwać
Jestem tu muszę trwać
Odpisze Ci kiedyś będzie to jak fatum
Odpisze na swoim epitafium

Jak wymazać z siebie
to co boli najbardziej

chciałabym przeminąć
sobie z wiatrem
przecież jutro nikt
nie będzie pamiętał

niech słowa,które
układam w ikebany
zakwitną w ogrodzie
wielobarwnym wierszem

niech girlandy utkane
pajęczyną babiego lata
oplotą smutną duszę

Daj człowiekowi
swoje dłonie
niech ciepło ogrzeje
zmarznięte serce

podaruj swój czas

wpleć we wszystko
najpiękniejszy uśmiech
namaluj kolory tęczy
niech świat nabierze barw [...]