ducha muzycznego przyzwałam
jak z potartej ciepłym oddechem lampy
płynie Jego głos
zawraca mnie w czasie
śpiewa tylko dla mnie
choć zawsze wolał duety…

nie mam dokąd biec
nikt nie czeka
w ogrodzie płatami pada śnieg
płaczę w nim
śnieg nie roztapia się na mojej twarzy
obojętność zamroziła moje łzy

27.01.2022, 15.55

nauczyłaś mnie śmiać się przez łzy
i dzielić się niedostatkiem
że błędy swoje trzeba długo naprawiać
a innych szybko rozgrzeszać

i choćby pękło serce
tańczyć na rozbitym szkle

i nie pamiętać złego
bo dobrym trzeba być zawsze
zwłaszcza gdy wszystko jest źle

życie wtedy nie było łatwiejsze
i budziły mnie nieraz złe sny
ale nikt inny jak ty
tak mnie nie umiał pocieszać

Pamiętam dobrze tamten czas
gdy miałem kilka lat ...
myślałem, że zupełnie innym
miejscem jest ten świat ...
Zgubiony w nim tak jakby sam
czekałem tyle dni
aż przyjdzie w końcu dobry Pan
i prawdę powie mi ...

Spójrz w oczy me a ujrzysz raj
i całe świata zło [...]

W człowieku wiele
ran się żarzy

i choć pokrył je
tamten żal

płoniemy na stosie
własnych pragnień

choć wiele z nich
przygasa jak ten płomień [...]

Rozdarli na Tobie szaty
bili, kopali i pluli
zamknęli powieki, żywcem pochowali

a Tyś z grobu wstała
i dzieci swe do piersi tulisz
wbrew złym mocom świata
silna i wolna

a Ty Orle biały
coś nigdy nie dał obciąć sobie skrzydeł
leć...
wysoko leć
i wyrodnych synów ucz latać

Nie będę płakać,
choć życie rzuca kłody pod nogi.
Nie będę płakać,
nawet jak ktoś źle mi życzy.
Nie będę płakać ,
bo wybuchł niewypał!
Nie będę płakać,
bo ogrania obolałość.
Nie będę płakać,
choć wiatr wieje w oczy.
Nie będę płakać,
dlatego że nie umiem
naprawić coś, czego nie zepsułam.
Nie będę płakać,
w pokucie za winy cudze.
Nie będę płakać,
przez to bo nie chcę całe życie
przepłakać, bo przede mną...
Stwarza się czarną wizję.

byłam u człowieka
w mieszkaniu w którym już nie mieszkał
odszedł tak jak stał
w zielonym kolorze po przejściach
szukałam w szarości garnituru i butów
dobierałam skarpety do pary
na całospalenie

najbardziej mnie wstrząsnęła
niekompletność wszystkiego
stojące krzywo krzesło przy stole [...]

"Każdy powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny"
Ernest Hemingway

Zgubiłem się
na lazurowym wybrzeżu

mówiłem ci
jak mi tu dobrze

ty mnie odnalazłaś
nosisz moje imię
pod sercem

wyrwałem ostatni cierń
czy zdołam jeszcze pokochać?

nie wiem
na razie próbuję oddychać

To ta chwila, kiedy wracam z pracy.
Ty w ogrodzie, z kotem na huśtawce.
Nieskoszone kołyszą się wciąż kwiaty,
A obłoki nad nimi jak latawce.
Wszystkie druty kolczaste i wnyki
Grzęzną miękko na brzegu strumienia.
Wszystkich gwiazd mgławice i galaktyki
Na wieczorne spotkanie się rumienią.
I ta chwila jak drżenie półnuty,
Jak westchnienie przestraszonej myszy,
Kiedy serce, zrzucając mi buty,
Śmiech dalekich ust Twoich już słyszy.
Wtedy wiem, tylko nie mów nikomu,
Bo tej chwili mi ktoś pozazdrości,
Że dotarłem do duszy mej domu,
Że dotarłem do mojej miłości.

Quid Quidem

"Wolę jedno życie z Tobą
niż samotność przez wszystkie ery tego świata." J.R.R.Tolkien

Mogłabym Ci
wiele o nas napisać

lecz słowa nie oddają
uczucia w pełni

choćby nie wiem jak piękne
metafory tego świata [...]