"Każdy powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny"
Ernest Hemingway

Zgubiłem się
na lazurowym wybrzeżu

mówiłem ci
jak mi tu dobrze

ty mnie odnalazłaś
nosisz moje imię
pod sercem

wyrwałem ostatni cierń
czy zdołam jeszcze pokochać?

nie wiem
na razie próbuję oddychać

To ta chwila, kiedy wracam z pracy.
Ty w ogrodzie, z kotem na huśtawce.
Nieskoszone kołyszą się wciąż kwiaty,
A obłoki nad nimi jak latawce.
Wszystkie druty kolczaste i wnyki
Grzęzną miękko na brzegu strumienia.
Wszystkich gwiazd mgławice i galaktyki
Na wieczorne spotkanie się rumienią.
I ta chwila jak drżenie półnuty,
Jak westchnienie przestraszonej myszy,
Kiedy serce, zrzucając mi buty,
Śmiech dalekich ust Twoich już słyszy.
Wtedy wiem, tylko nie mów nikomu,
Bo tej chwili mi ktoś pozazdrości,
Że dotarłem do duszy mej domu,
Że dotarłem do mojej miłości.

Quid Quidem

"Wolę jedno życie z Tobą
niż samotność przez wszystkie ery tego świata." J.R.R.Tolkien

Mogłabym Ci
wiele o nas napisać

lecz słowa nie oddają
uczucia w pełni

choćby nie wiem jak piękne
metafory tego świata [...]

zakurzyłam się strasznie
nosek
usta
i serce

coś we mnie pękło

chciałabym łapać ostatki
swojego uśmiechu
chłodnego i kojącego
jak drobne płatki śniegu [...]

Cenny jest oddech nade wszystko,
lecz czasem człowiekowi w piersi
ciąży nawet tchnienie,
chce on ścisnąć wnętrze jak balonik,
przynieść fałszywe ukojenie.
Zwinąć się jak mięczak w skorupie
odczuć nędzę ludzkiej istoty,
wykrzyczeć w poduszkę ból
niesiony przez kaleczące serce ciernie
i przez chwilę nie myśleć,
co będzie potem.

Uśmiechnięta do ludzi
otwarta i silna
tak piękna w odwadze
i prosta w radości

wieczorem założę znów domowy dres
schowana pod kołdrę
po dniu który nie był taki zły
Ojcze Nasz któryś jest w niebie
zabierz moje łzy

---
Nie zawsze musimy być silni, odważni, niezależni. Nie zawsze musimy pokazywać ludziom że ze wszystkim sobie radzimy, że wszystko mamy pod kontrolą. Jeśli czasami czujesz się jakbyś zakładał/a maskę wychodząc do świata to wiersz dla Ciebie, żebyś pamiętał/a, że możesz sobie pozwalać na łzy <3

wszystko jest niby tak jak było
te same dni te same noce
ta sama ja
taki sam ty

nawet wiosna podobna do innych
I księżyc nadęty srebrem
nie daje spać

właściwie nic się nie zmieniło

a jednak mijający czas
tyle opowiedział
ze już nigdy nic
nie będzie takie jak kiedyś

Spotkajmy się na styku naszych warg
Konających z tęsknoty

Z dziecięcą ufnością
Wtul swe ucho
W moją pierś
I Poczuj

Jak bije we mnie
Twoje serce

Mówią
że spadnie
nieopodal jabłoni

Rośnie
zawsze za szybko
Z przyklejonego kwiatu
zamienia się
w osobny rumieniec
owocu

Rzecz w tym
aby znalazło miejsce
nie za daleko
nie za blisko

Pomiędzy
świeżą smugą światła
a łagodnym cieniem
konarów

Autor: Małgorzata Orawska
Wiersz z tomiku „Margerytki”