Czasem
człowiek zapomina
ile jest wart

od świtu pędzi
z wiatrem

od jednego przystanku
do drugiego

i tłucze się [...]

na schodach spóźnione dzieciństwo
satyryk rozdaje cukierki
możemy już rozwijać
na trzy cztery

i nastaje wiek średni
wtedy brakuje czasu
na poranną kawę
i okno z marzeniami

potem między spacerem
a psem z artretyzmem
szukamy smyczy
buty idą pierwsze

za drzwiami
jest siwa nić
i ostatnie zdjęcie
w papierkach porzucone

Życie w ciągłym bólu
nie zwalnia od radości...
choć ostatkiem sił przelewa się
przez palce
małe rączki chwytają słońce

jakby chciały utulić je
do ostatniego snu...

i powiedz mi Panie
jak zatrzymać mam jej uśmiech
na ziemi...

a wypełnię się Tobą po brzegi

......

Z dedykacją dla najmłodszej
sześcioletniej pacjentki
KASI z Wrocławia.

ducha muzycznego przyzwałam
jak z potartej ciepłym oddechem lampy
płynie Jego głos
zawraca mnie w czasie
śpiewa tylko dla mnie
choć zawsze wolał duety…

nie mam dokąd biec
nikt nie czeka
w ogrodzie płatami pada śnieg
płaczę w nim
śnieg nie roztapia się na mojej twarzy
obojętność zamroziła moje łzy

27.01.2022, 15.55

nauczyłaś mnie śmiać się przez łzy
i dzielić się niedostatkiem
że błędy swoje trzeba długo naprawiać
a innych szybko rozgrzeszać

i choćby pękło serce
tańczyć na rozbitym szkle

i nie pamiętać złego
bo dobrym trzeba być zawsze
zwłaszcza gdy wszystko jest źle

życie wtedy nie było łatwiejsze
i budziły mnie nieraz złe sny
ale nikt inny jak ty
tak mnie nie umiał pocieszać

Pamiętam dobrze tamten czas
gdy miałem kilka lat ...
myślałem, że zupełnie innym
miejscem jest ten świat ...
Zgubiony w nim tak jakby sam
czekałem tyle dni
aż przyjdzie w końcu dobry Pan
i prawdę powie mi ...

Spójrz w oczy me a ujrzysz raj
i całe świata zło [...]

W człowieku wiele
ran się żarzy

i choć pokrył je
tamten żal

płoniemy na stosie
własnych pragnień

choć wiele z nich
przygasa jak ten płomień [...]

Rozdarli na Tobie szaty
bili, kopali i pluli
zamknęli powieki, żywcem pochowali

a Tyś z grobu wstała
i dzieci swe do piersi tulisz
wbrew złym mocom świata
silna i wolna

a Ty Orle biały
coś nigdy nie dał obciąć sobie skrzydeł
leć...
wysoko leć
i wyrodnych synów ucz latać