Zeszyt życie, chrupcia

Czasami zadaję sobie pytanie:
"Co czuł Jezus, kiedy wszyscy, których kochał odrzucili go i skazali na śmierć?"
Skoro nas [ludzi] boli odrzucenie przez jedną osobę, na której nam zależy, to jak bardzo musi boleć odrzucenie przez ich miliony/miliardy? To musiało być niewyobrażalnie bolesne uczucie. I mimo to nie odwrócił się od nas, nadal kocha nas tak samo nieskończenie bardzo.

Zobacz
miasto śpi
a ty
trzymasz mnie za rękę
i patrząc przed siebie
milczysz
jakbyś chciał obudzić wolną przestrzeń
niczym wiatr
układający sny
a w parku
ławka
posiada jeszcze wolne miejsca
czeka
aż ogrzejesz ją
ciężarem swego serca
północ wybiła
a ty
popijasz napój bogów
jakbyś chciał wejść
w posiadanie tego
co jest nieopodal twych uczuć
zaplątane chwile
biegną alejką
słychać szelest
spadających myśli
i cichy oddech
który na chwilę
zamiera
w pocałunku ognia
a ty
spojrzeniem układasz marzenia
wpatrując się w cień
swojej wyobraźni
tęsknotą
wprawiasz go w ruch
i biegniesz
chcąc zdążyć
przed otwarciem powiek
marząc
by sen się spełnił...

Kochasz śnieg mimo że szczypie Ci on dłonie.
Płyniesz jeziorem, mimo że grozi tonięcie.
Skaczesz ze spadochronem, mimo że możesz umrzeć.
Wsiadasz na rower, mimo że możesz stracić łokieć.
Ufasz komuś, kto może Cię zranić.
Czekasz na kogoś, choć wiesz, że mógł się oddalić.

Złap mnie za rękę - powiedział. Popatrzyła na niego z zaciekawieniem, a jednocześnie obawą przed tym co może się za chwilę wydarzyć. Przez głowę przechodziły jej miliony wspomnień, chwil, które kiedyś przeżyła, jakiż był jej strach, na myśl, że tym razem spotka ją również cierpienie. Podeszła, wyciągnęła rękę. Złapał ją i objął. Poczuła jego oddech na szyi, a serce biło jak oszalałe. Wyszeptał jej: spokojnie, słońce. Jestem tu po to, abyś przestała bać się kochać. Miłość to Ty i ja.

Chciałabym dostać jego.
Nikogo innego, tylko właśnie tego z którym razem nie zbieramy kubków po jogurtach, który śpi tej nocy kiedy ja nie śpię, a nie śpi kiedy ja śpię. Tego, który wierzy we mnie kiedy mam przed sobą wyzwanie. Tego, który cały dzień chce mi o czymś opowiedzieć, a kiedy w końcu może to zapomina co to takiego miało być. Tego, który odgaduje moje hasła, kiedy gramy w kalambury-mimo, że naprawdę nie potrafię rysować. Tego, który mówi mi dobranoc kiedy już śpię, a każdego ranka życzy mi miłego dnia. Chcę tego, który śmieje się z moich żartów-który naprawdę je rozumie-tak samo jak moje skomplikowane myśli, ironiczne teksty i bliżej nieokreślone gorsze dni. Tego, który nie pokazuje mi siebie całego. Tego, który ma wady, ale są to wady doskonałe.
Tego, który wie jak bardzo nie liczy się dla mnie wszystko inne kiedy mi na kimś zależy. Tego, który wie, jak ważny dla mnie jest człowiek.
Tego, który wie, że to jego chciałabym najbardziej.
On nie jest idealny, ale jest prawdziwy.
Więc kochany św.Mikołaju, wiem, że nie dostaje się na gwiazdkę ludzi, ale czy zamiast na gwiazdkę, to mogłabym tak na całe życie?

Zbłądziłeś...
Pośród Alfy i Omegi...
Zbłądziłeś...
Wśród własnej niewiedzy...

ale szukam wciąż

mojego przeznaczenia

a ty

przechodzisz

tuż

obok mnie

co dzień

i tak

wciąż się mijamy

Chciałabym zaufania,
By wierzyć Ci na tyle
Na ile to jest możliwe.
Nie, to nie Twoja wina,
Że cierpię.

To moim wyborem było dać Ci zaufanie i serce.

Czasami spotykasz w swoim życiu ludzi, którzy są jak małe łaskotki od Pana Boga, który mruga i mówi "no już się nie dąsaj, przecież wiesz że Cię kocham"

W momencie gdy człowiek uświadamia sobie że nikt go nie kochał, że wszystko to były kłamstwa i urojenia w które z dziecięcą radością jak i naiwnością wierzył, nie można już żyć, można już tylko trwać niczym kamień wrzucony do rzeki, bez sensu, bez celu, bez żadnego życia w sobie...

Podróżuję przez nieskończoną pustkę
po krawędzi wypełnioną
obrazem jednym
ze snów moich wszystkich.
Napiętnowany
szkicem dźwięków
barwą zapachów,
a wszystkie mówią:"spóźniłeś się!".
Tonę w głębi myśli niepojętej
zrozumieć się ją starając,
przebieram w środkach,
które owe zadanie wykonać zdołają.
Nie mam nadziei, więc na tułaczkę
skazany jestem, by jakąś...
jakąkolwiek odnaleźć
Bo przecież żyć bez nadziei
nikomu niepodobna
a umierać jeszcze gotowy nie jestem.